Urban reconstruction groups 17th Century Municipal Police
Od maja do października, w ostatnią sobotę miesiąca, o godz. 12:00, lubańską starówkę będzie przemierzać 5 osób (3 mężczyzn i dwie kobiety) ucharakteryzowanych na XVII-wiecznych lubaniaków. Mężczyźni przywdzieją stroje strażników, a kobiety wcielą się w rolę wczesnonowożytnych mieszczanek. Obchód miasta będzie rozpoczynał się pod Wieżą Bracką. Stąd grupa rekonstrukcyjna przemieści się ulicą Bracką w stronę rynku. W sercu miasta zostanie zaprezentowana musztra, po której „mieszczanie sprzed wieków” udadzą się na mury obronne w pobliżu Domu pod Okrętem, gdzie nastąpi strzał z muszkietów. Następnie strażnicy, poruszając się tą samą drogą, wrócą na Wieżę. W międzyczasie mieszczki będą rozdawać materiały promocyjne.
Projekt nosi tytuł Lubańska Straż Miejska i jest realizowany przez Urząd Miasta Lubań, Stowarzyszenie Miłośników Górnych Łużyc i Lubańską Drużynę Łuczniczą. Pomysłodawcą przyświecają następujące cele: ożywienie krajobrazu lubańskiej starówki, promowanie miasta i regionu oraz popularyzowanie historii Lubania.
Musztra historycznej straży miejskiej na lubańskim rynku
W epoce wczesnonowożytnej rada miejska Lubania utrzymywała pewną zależną od sytuacji liczbę strażników. Strzegli oni przede wszystkim bram i furt. Straż pełniono zarówno w dzień, jak i w nocy. Zwykle przy każdej z bram utrzymywano 1-2 strażników. W chwili zagrożenia personel miejski odpowiedzialny za alarmowanie wyraźnie się rozrastał - czasami nawet do kilkudziesięciu ludzi. Wtedy rozmieszczano ich na wieżach, basztach i poszczególnych odcinkach murów obronnych. Strażnicy byli utrzymywani ze skarbu miejskiego. Otrzymywali regularne, ale niezbyt wysokie wynagrodzenie w pieniądzu. Należy podkreślić, że uzbrojenie, którym posługiwali się strażnicy, było własnością miasta. Warto dodać, że miasto finansowało czasami niektóre elementy ich ubioru- takie jak buty, skarpety czy rękawice.
Muszkiet lontowy lubańskiej straży miejskiej (pocz. XVII w.)
Podstawowym uzbrojeniem zaczepnym lubańskich strażników I poł. XVII w. były muszkiety lontowe. Zapewne dysponowali oni również bronią białą. Wprawdzie w przypadku lubańskich strażników nie jest ona potwierdzona źródłowo, ale przykłady z innych miast każą poważnie traktować taką możliwość. Podstawowym uzbrojeniem ochronnym były hełmy typu morion. Są one wymieniane w inwentarzu miejskiej zbrojowni z 1620 r. Zdarzało się, że w okresie szczególnego zagrożenia, jako strażników zatrudniono żołnierzy. Wówczas posługiwali się oni własnym uzbrojeniem. W zasadzie pod względem uzbrojenia i ubioru strażnik miejski niewiele różnił się od prostego żołnierza.
Wykonana ręcznie replika XVII-wiecznego obuwia
Lubańska grupa rekonstrukcyjna odtwarzająca wczesnonowożytną straż miejską posługuje się uzbrojeniem i ubiorem typowym dla prostych żołnierzy z przełomu XVI i XVII w. Dzięki temu może ona wcielać się nie tylko w rolę miejskiego personelu strażniczego, ale również brać udział w inscenizacjach historycznych związanych z dziejami militarnymi Europy końcówki XVI wieku i pierwszej poł. XVII stulecia. W chwili obecnej uzbrojenie i stroje 3 strażników są jeszcze niekompletne. W najbliższym czasie zostaną one jednak uzupełnione.
Zamek muszkietu lontowego